θάρρισμα

θάρρισμα, τό (Μ)

το θάρρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θαρρεύω ή θαρρώ κατά τα παρ. τών ρημάτων σε -ίζω (πρβλ. χάρισμα < χαρίζω)].